မင္းကုိႏိုင္မ်ားစြာအတြက္ သမၼတၾကီးရဲ႕ ၀ိမုတၱိျခင္တစ္ေကာင္(၁)

မင္းကုိႏိုင္မ်ားစြာအတြက္ သမၼတၾကီးရဲ႕ ၀ိမုတၱိျခင္တစ္ေကာင္(၁)

(၁)

ေလွာင္ပိတ္ျခင္းကို ျဖစ္ေစ၊ ေႏွာင္ဖြဲ႕ျခင္းကိုျဖစ္ေစ သူက ထိတ္ျပာတတ္ျမဲျဖစ္သည္။ လံုျခံဳမႈ၊သို႕မဟုတ္ ရာသီဥတုကို ကာကြယ္ရန္၊ သို႕မဟုတ္ အျခားအေၾကာင္းတစ္ခုခုအတြက္ သူကိုယ္တိုင္ပိတ္ထားမိေသာ သူ႕အခန္းက်ဥ္းေလး၏ တံခါးခ်ပ္မ်ားကိုပင္ မၾကာခဏ ထကာ ဖြင့္မိသည္ခ်ည္းပင္..။ မြန္းၾကပ္မႈမ်ားကို သူ ခံႏိုင္ရည္မရွိပါ..။ သို႕အတြက္ အေႏွာင္အဖြဲ႕ႏွင့္ ေလွာင္ပိတ္မႈဒဏ္ခ်က္မ်ား၏ အေမွာင္ထုတြင္ ေအးခဲေနေသာႏွလံုးသားမ်ားကို သူစာနာမိပါသည္။

ဗုဒၶအရွင္သည္ပင္ မိဂဒါ၀ုန္မိုးခိုေန႕ရက္မ်ား ကုန္ဆံုး၍ သာသနာျပဳခရီးထြက္ခြာမည့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား ၾသ၀ါဒမွာတမ္းေခြ်ရာတြင္
'' မုတၱာဟံသဗၺပါေသဟိ.....တုေမွပိ ဘိကၡေ၀ မုတၱာ သဗၺပါေသဟိ...(ငါကိုယ္ေတာ္ အေႏွာင္အဖြဲ႕ေက်ာ့ကြင္းအားလံုးမွ လြတ္ေျမာက္ၿပီးျဖစ္သလို သင္ရဟန္းတို႕လည္း လြတ္ေျမာက္ၿပီးၾကေလၿပီ'' ဟူေသာ စကားရပ္ေတာ္ကို တခုတ္တရထည့္သြင္းမိန္႕မွာခဲ့သည္ကို သူ ေက်နပ္မိေလသည္။ ငါတို႕လြတ္ေျမာက္ၾကၿပီ တဲ့...။
မလြတ္ေျမာက္ေသးေသာ သူစိမ္းတရံစာတို႕ရွိရာဆီ တေရြ႕ေရြ႕ထြက္ခြာၾကြသြားေသာ သာသနာျပဳရဟန္းတို႕၏ သက္စြန္႕ဆံဖ်ားေတာေတာင္ခရီးၾကမ္းကို သူ လြမ္းလိုက္မိပါသည္..။

အိပ္မက္မ်ား၊ေ၀ဒနာကၡႏၶာမ်ား၊ေနေရာင္ျခည္ႏွင့္ စိမ္းလန္းေသာ အျပံဳးမ်ားေ၀းရာဆီမွာ ေလွာင္ပိတ္မိေနသည့္ တီးတိုးအသက္ရွဴသံမ်ားဆီ ၾသဒိႆေမတၱာ၊ တစ္ခါတရံမွာေတာ့ အေနာဒိႆေမတၱာပို႕သမိျမဲပင္ျဖစ္ပါသည္။

(၂)

ယမန္ေန႕(၁၃-၀၁-၂၀၁၂) နံနက္ခင္းဆီက သူသည္ တိဘက္တကၠသိုလ္စာသင္ခန္းဆီ တက္ၾကြေသာေျခလွမ္းၾကဲၾကဲတို႕ျဖင့္ ေရာက္ရွိသြားခဲ့ေလသည္။ ေတြ႕သမွ် လူတိုင္းကို သိသိ မသိသိ ျပံဳးျပျဖစ္ခဲ့သည္။ တစ္ခါမွ သူ၏ ႏႈတ္ဆက္ျခင္းကို မခံရဖူးေသာ ဂိတ္ေစာင့္ကုလားကိုပင္ သူက နမာစေတး ဟု ႏႈတ္ဆက္ျဖစ္ေအာင္ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ေသးသည္။

ဂိတ္ေစာင့္ကုလားက ေၾကာင္အန္းအန္းျဖစ္ကာ နမာစေတး ဂုရုဂ်ီဟု ကမန္းကတန္း ဆလံျပန္ေပးေလသည္။

သူ႕ပါဠိစာသင္ခန္းေလးသို႕ ေရာက္ေသာအခါ ဗုဒၶဂယာဒီဇင္ဘာ ဘုရားဖူး ခရီးသြားၾကေသာ တပည့္လားမားဘုန္းၾကီးေလးအခ်ိဳ႕က ျပန္ ေရာက္မလာေသးသည့္အတြက္ သူ႕သင္ခန္းစာအသစ္မစႏိုင္။
ရိဂဆန္ဆန္ဖဲဆိုေသာ လားမား ဘုန္းေတာ္ၾကီးေလးႏွင့္ ေက်ာင္းသူေလးဖန္ေတာခ္တို႕ကို တနလၤာေန႕မွ စၾကမယ္ဆိုလိုက္သည္ႏွင့္ တပည့္ေက်ာ္မ်ား၏ မ်က္ႏွာမ်ားက နကၡတ္ပြဲ သဘင္ျဖစ္သြားဟန္ လင္းပသြားၾကေလသည္။

ၾသစၾတီးယားတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ မစၥ္ဒိုရ္တီကေတာ့ ယခင္ႏွစ္၀က္က သင္ယူလက္စ သုတၱနိပါတ္ကို ဆက္လက္ေလ့လာရန္ စိတ္အားထက္သန္ေနခဲ့သည္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီေန႕ေတာ့ ေက်ာင္းပိတ္ရပါလိမ့္မည္..။ တံခါးခ်ပ္ေတြ ကာရံထားေသာ စာသင္ခန္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးတြင္ သူကိုယ္တိုင္ေရာ ..သူတပည့္မ်ားပါ မည္သူမွ ေလွာင္ပိတ္မေနၾကေစလို..။
ဗုဒၶအရွင္ကေတာ့ '' ငါတို႕ လြတ္ေျမာက္ၾကေလၿပီ'' တဲ့.။
သူကေတာ့ '' သူတို႕ လြတ္ေျမာက္ၾကေလၿပီ '' ဟု ခပ္ၾကြားၾကြား ရြတ္ဆိုမိေတာ့သည္။

အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာေပၚက တံခါးမ်ားတစ္ခ်ပ္ၿပီးတစ္ခ်ပ္ပြင့္လာသည္။ မင္းကိုႏိုင္ႏွင့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား...။ အိပ္မက္မ်ား..။ စည္းလံုးမႈမ်ား..။ အနာဂတ္မ်ား..အျပံဳးမ်ား..။ေ၀းကနဲ ေအာ္ဟစ္ျမဴးပ်ံေနေသာ အသံခ်ိဳခ်ိဳျပင္းျပင္းမ်ား..။
ရင္ခုန္ခ်င္စရာေကာင္းေသာနာရီလက္တံအေရြ႕တိုင္းတြင္ သူလည္း မင္သက္ကာေမ်ာပါေနေလသည္..။

မုဒိတာစင္ျမင့္တြင္ သူအပါအ၀င္ အေရအတြက္ ကိန္းဂဏန္းအႏႈိင္းအဆမဲ့ေသာ ကမၻာ့ျပည္သူတို႕ ရပ္ေနၾကေလသည္ေကာ..။
ထိုေရာအခါမွ လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုဆီက ၀ိမုတၱိျခင္တစ္ေကာင္ကို သူအမွတ္ရကာ ရဲရဲျပံဳးမိသြားေလသည္။
(ဆက္ရန္)

မင္းကုိႏိုုင္မ်ားစြာအတြက္ သမၼတၾကီးရဲ႕ ၀ိမုတၱိျခင္တစ္ေကာင္(၂)

(၃)

ခရစ္ႏွစ္ ၂၀၀၀ ျပည့္ခ်ိန္တြင္ သူ၏ မႏၱေလးသာသနာ့တကၠသိုလ္ေလးႏွစ္တာပညာသင္ခရီးျပီးဆံုး၍ သာသနာျပဳရဟန္းေတာ္တစ္ပါးအျဖစ္ (၂)ႏွစ္တာ ဆက္လက္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရန္ ရွမ္းျပည္နယ္အေရွ႕ပိုင္းက်ိဳင္းတံု၊(သို႕မဟုတ္ ) ေခမရ႒္သို႕ ဦးတည္ခဲ့ရပါေလသည္။ သာသနာ့တကၠသိုလ္တြင္ ေလးႏွစ္တာ ပညာသင္ယူၿပီးပါက (အကယ္၍ မဟာ၀ိဇၨာတန္းတက္ရန္ အေရြးအခ်ယ္မခံရလ်င္) ေတာင္တန္းႏွင့္ နယ္စပ္ေဒသမ်ားသို႕ ႏွစ္ႏွစ္တာ သာသနာျပဳသြားရျမဲျဖစ္ပါသည္။

အခ်ိဳ႕ေသာ မိတ္ေဆြရဟန္းေတာ္မ်ားက မဟာ၀ိဇၨာတန္းတက္ခြင့္ မရ၍ စုတ္တသပ္သပ္ျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္ သူကေတာ့ စာမ်က္ႏွာအသစ္မ်ားကို ဖတ္ရန္ စိတ္ေစာေနခဲ့သည္။ အမွန္တကယ္ပင္ ထိုႏွစ္ႏွစ္တာကာလသည္ သူ႕စိတ္ကို အေတာ္အတန္ရင့္မွည့္ေစခဲ့သည္။ ေက်ာင္းပရိ၀ုဏ္ျပင္ပက ေလာက၀ိဟာ ပညာနယ္ပယ္တြင္ သူုဖတ္မွတ္ေနေသာ စာအုပ္မ်ားထက္ က်ယ္၀န္းလွသည့္ သင္ယူစရာပရိယတ္မ်ားကို အံ့ၾသကုန္ႏိုင္ဖြယ္ ေတြ႕ခဲ့ရေလသည္။

သို႕လ်င္ သူသည္ ေထရ၀ါဒဗုဒၶသာသနာျပဳရဟန္းေတာ္ခန္႕အပ္လႊာအမိန္႕ေၾကာ္ျငာစာရြက္တစ္ရြက္၊ ေလယာဥ္လက္မွတ္တစ္ေစာင္၊ ''သာသနႆ ဘာေရာ အ၀ႆံ ၀ဟိတေဗၺာ ''(သာသနာ့၀န္ကို မခြ်တ္ထမ္းေဆာင္ပါမည္) ဟု ထင္ရွားစြာ ရိုက္ႏွိပ္ထားေသာ အ၀ါေရာင္သာသနာျပရဟန္းကဒ္တစ္ခု ႏွင့္ ဖတ္မွတ္စရာစာအုပ္အနည္းငယ္ပါေသာ ၀န္စည္စလြယ္အိတ္ကို ဆြဲကာ ပထမဆံုးအၾကိမ္ သမားရိုးက်စာသင္သားဘ၀ေန႕ရက္မ်ားမွ ခြဲထြက္ကာ ေတာင္တန္းျပာျပာမ်ားဆီ ရင္ခုန္စြာ ထြက္ခြာခဲ့ေလသည္။

သာသနာျပဳခရီးဟူသည္ မ်က္လႊာကေလးကုိခ်၊ သပိတ္ကေလးကို ပိုက္၊ ယတ္ေတာင္ကေလးကို ထမ္းကာ ပန္းခင္းေသာလမ္းကို ေလွ်ာက္ရေလသည္မဟုတ္ခဲ့။ သင္းပိုင္သကၤန္းကို တိုတို၀တ္၊ စားနပ္ရိကၡာ၀န္စည္စလြယ္ႏွင့္ ေက်ာပိုးအိတ္ကို လြယ္၊ လွ်ိဳေျမာင္အသြယ္သြယ္၊ ေတာင္အထပ္ထပ္ကို ေတာနင္းျဖတ္ရပါေလသည္။ ယခင္က အစိုးရအဆက္ဆက္ အာဏာစက္ လက္လွမ္းမမွီခဲ့ရာ လားဟူ၊အာခါ၊ ၀ စေသာ တိုင္းရင္းသားတို႕၏ မိုးျမင့္ေခါင္ဖ်ားက ရြာေလးေတြဆီ သူေရာက္ခဲ့ရသည္။

လမ္းခရီးက အင္ဒီယာနာဂ်ံဳးဆန္ဆန္စြန္႕စားရသည္မို႕ သာသနာျပဳကြက္ရြာေလးေတြဆီ ေရာက္သည္ႏွင့္ ျပန္လွည့္ရမည့္ လမ္းအတြက္ သူ ေမာေနမိေတာ့သည္။ ေလတဟူးဟူးတိုက္ခတ္ေနေသာ ေတာင္ကုန္းလြင္ျပင္မ်ား၊ ႏြယ္ၾကိဳးမ်ားကို ဆြဲတက္ရသည့္ မတ္ေစာက္ေသာ ေတာင္ကမ္းပါးယံမ်ား၊ ေခ်ာ္က်သြားလွ်င္ ဟု အျမဲအေတြးပြားကာ ေျခာက္လွန္႕ေနေသာ ေတာင္ေစာင္းရွိ လူသြားလမ္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးမ်ား..။ ဟူး....

အသိဥာဏ္္ေမွာင္ပိန္းေသာ ေသြးခ်င္းမ်ား၏ ဘ၀၊ အဆံုးအမသာသနာမရွိ၊ ယဥ္ေက်းမႈမရွိ၊ အက္တီကက္မရွိ၊ ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရာစုႏွင့္ ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္းသည္ ေတာင္ခိုးေ၀ေ၀ သားခ်င္းတို႕ေျမဆီ မေရာက္ေသး..။

သာသနျပဳတာ၀န္ဆိုသည္က ေမာဟအက်ဥ္းေထာင္တြင္ ေမွာင္ပိန္းေလွာင္ပိတ္ေနၾကသူေတြကို အသိဥာဏ္၀ိဇၨာလြင္ျပင္ဆီ ထုတ္ႏႈတ္ဆြဲေခၚႏိုင္ေရးပင္မဟုတ္လား..။ ထိုသို႕ ေတြးမိကာမွ ေရႊျပည္ေတာ္၏ ျပည္မထဲက ေရႊေရာင္တ၀င္း၀င္းႏွင့္ အလုပ္တာ၀န္ဟင္းလင္ျဖစ္ေနေသာ သာသနာျပဳေခါင္းစီးေအာက္က ေက်ာင္းၾကီး၀ိဟာတို႕ကို သူ ခ်ဥ္စူးစူးျဖစ္ခဲ့မိေသးသည္။ ဇရပ္တဲသာသာ အင္ဖက္မိုး ၀ါးထရံကာ သာသနာျပဳေက်ာင္းေလးေတြမွာ စာအံသံေလးမ်ားၾကားရဖို႕ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ဇြဲသန္စြာ စည္းရံုးသာသနာျပဳေနၾကသည့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို သူ ဦးညြတ္ခဲ့မိေလသည္။

(၄)

သာသနာျပဳလုပ္ငန္းဟူသည္ အုပ္ခ်ဳပ္သူအစိုးရမင္းတို႕၏ အေထာက္အပံ့သာ မရလွ်င္ ပန္းတိုင္ေပ်ာက္ေစႏိုင္ေလသည္။ ဗုဒၶအရွင္သည္ပင္ မဇၥ်ိမေဒသ၏ အင္အားၾကီးမားလွေသာမဂဓတိုင္း၊ ေကာသလတိုင္းစေသာ ဘုရင္ဧကရာဇ္တို႕ကို ဓမၼျဖင့္ စည္းရံုးကာ သာသနာျပဳလမ္းေၾကာင္းခ်ဲ႕ထြင္ႏိုင္ခဲ့သည္ကို လင္းလင္းခ်င္းခ်င္းရွိၾကေပလိမ့္မည္။

သူ ရွမ္းျပည္အေရွ႕ပိုင္းသို႕ ေခ်ခ်မိသည္ႏွင့္ စစ္ဘက္ နယ္ဘက္ဆိုင္ရာ ဌာနအသီးသီး၊အာဏာပိုင္အဖြဲ႕အစည္းအမ်ိဳးမိ်ဳး၊ ျပည္ခိုင္ျဖိဳး၊မိခင္ႏွင့္ကေလးေစာင့္ေရွာက္ေရး၊ ျမန္မာႏိုင္ငံအမ်ိဳးသမီးေရးရာ၊ နယ္စပ္စည္ပင္စေသာ ေ၀ါဟာရမ်ားႏွင့္ ရင္းႏွီးကြ်မ္း၀င္ရေလသည္။

သာသနာျပဳဗဟုိဌာနတြင္ တာ၀န္က်သာသနာျပဳရဟန္းေတာ္ေလးပါးတြင္ သူက ၀ါအငယ္ဆံုးျဖစ္ရာ (ရံခါ ေတာင္ေပၚသာသနာျပဳဌာနမ်ားသို႕ ကြင္းဆင္းရသည္မွအပ) သူ၀ါသနာပါသည့္ သင္ၾကားေရးတာ၀န္ကို စီနီယာရဟန္းေတာ္မ်ားက လႊြဲအပ္ၾကသျဖင့္ အစိုးရႏွင့္ အစိုးရမဟုတ္ေသာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားက ဖြင့္လွစ္သည့္ ဗုဒၶဘာသာသင္တန္းမ်ားကို ပို႕ခ်ေပးခဲ့ရသည္။

ထိုမွ်မက သူက သာသနာျပဳဌာနသို႕ ေရာက္ၿပီးမၾကာမီမွာပင္ အဂၤလိပ္စာသင္တန္းေလးမ်ားကိုလည္း အတန္းစံုေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ ဖြင့္လွစ္ျဖစ္ခဲ့သည္။ သာသနာျပဳဗဟိုဌာနက တည္ေထာင္စ၊ ေဆာက္လက္စေက်ာင္းေဆာင္မ်ားက မၿပီးေသးခ်ိန္ စာသင္ရန္ေနရာႏွင့္ စာသင္ခုံအခက္အခဲရွိသည္မို႕ သူ႕အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာပင္ ဆြမ္းစားစားပြဲခ်ကာ သင္တန္းဖြင့္ရေလသည္။

အေျခခံပညာေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ စေနတနဂၤေႏြေန႕လည္ ေနခင္းမ်ားတြင္ အဂၤလိပ္စာအေျခခံသဒၵါ သင္ၾကားေပးေလ့ရွိၿပီး တကၠသိုလ္၀င္တန္းေျဖဆိုထားသူမ်ား၊ တကၠသိုလ္ဘြဲ႕ၾကိဳဘြဲ႕ရမ်ားအတြက္ေတာ့ ေန႕စဥ္ညေနေျခာက္နာရီတိုင္း အသံုးခ်ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ အဂၤလိပ္စကားေျပာသင္တန္း (Applied Buddhism and Communicative English Course)ကို ပို႕ခ်ျဖစ္ခဲ့သည္။ သူ႕သင္တန္းေလးတြင္ ေက်ာင္းေဂါစရဂါမ္မွ ကေလးမ်ားသာမက နီးစပ္ရာတပ္နယ္အသီးသီးႏွင့္ဌာနဆိုင္ရာ၀န္ထမ္းသားသမီးမ်ား၊အျခားဘာသာ၀င္ကေလးမ်ားလည္း ေပ်ာ္ရႊင္စြာ တက္ေရာက္ၾကသျဖင့္ သူၾကည္ႏူးရေလသည္။

သူ႕အခန္းက်ဥ္းေလးတြင္ သင္တန္းဖြင့္လွစ္ၿပီး ႏွစ္ရက္ခန္႕အၾကာ ညေနခင္းအဂၤလိပ္စကားေျပာသင္တန္းကို သူတက္ၾကြစြာ ပို႕ခ်ေနစဥ္ သူ႕အခန္းးေပါက္၀တြင္ အရိပ္ႏွစ္ခုကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ သူ႕အခန္းျပတင္းေပါက္မွ လွမ္းျမင္ရေသာ ေက်ာင္းေရွ႕မ်က္ႏွာစာေနရာအသီးသီးတြင္လည္း အရိပ္မ်ားစြာ ရွိေနခဲ့ေလသည္။

ၾတိဂံေဒသတိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳ႔ပ္တိုင္းမႈး ဗိုလ္ခ်ဳပ္သိန္းစိန္ႏွင့္ ဇနီးေဒၚခင္ခင္၀င္းတို႕က သူ႕စာသင္ခန္းေလးကို အကဲခပ္ေနျခင္းျဖစ္ပါသည္။

သူဖ်တ္ကနဲ ၾကည့္ကာ သင္လက္စ စာကို ဆက္သင္ေနခဲ့ေလသည္။ တိုင္းမွဴးဇနီးေမာင္ႏွံက သူ႕ကို လက္အုပ္ခ်ီႏႈတ္ဆက္ကာ စီနီယာသာသနာျပဳရဟန္းေတာ္မ်ားကို ဖူးေတြ႕ရန္ ေက်ာင္းေဆာင္အေပၚထပ္သို႕ တက္ေရာက္သြားခဲ့ေလသည္။