ေဗဒါလမ္း

ေခတ္စမ္းစာေပရဲ႕ ဖခင္တဦးျဖစ္တဲ့ ဆရာေဇာ္ဂ်ီကုိ၊ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ တဦးတည္းေသာ “ဒႆနစာဆုိ”

အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳၾကပါတယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ဆရာေဇာ္ဂ်ီဟာ စာဖတ္သူေတြရဲ႕ စိတ္ဓာတ္

အေတြးအေခၚကုိတည့္မတ္၊ ျမႇင့္တင္ေပးဖုိ႔ႀကိဳးစားတဲ့ကဗ်ာေတြအမ်ားႀကီးေရးခဲ့လုိ႔ပါပဲ။

ဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ႕ “ေဗဒါလမ္း” ကဗ်ာစုဟာ ဆရာေဇာ္ဂ်ီကုိ ဒႆနစာဆုိအျဖစ္ အမ်ားကသတ္မွတ္ခံရ

ေလာက္ေအာင္ အခုိင္မာဆံုးသက္ေသျပႏုိင္တဲ့ ကဗ်ာျဖစ္ပါတယ္၊။

ဆရာေဇာ္ဂ်ီဟာ အသက္ (၂၀) မျပည့္ခင္ကတည္းက ကဗ်ာေတြေရးသားခဲ ့ပါတယ္။

ဆရာေဇာ္ဂ်ီဟာ ေဗဒါလမ္းကဗ်ာစုကုိ ၁၉၅၇ ခုႏွစ္မွာ စတင္ေရးဖြဲ႕ခဲ့ပါတယ္။ ပထမဦးဆံုးေရးဖြ႕ဲတဲ့

ကဗ်ာဟာ “မယ့္လမ္းပါလား” ကဗ်ာျဖစ္ပါတယ္။ ေဗဒါလမ္းကဗ်ာစုပုဒ္ေရ (၄၁) ပုဒ္ကုိ ႏွစ္ေပါင္း

(၄၀) ေက်ာ္ အခ်ိန္ယူ ေရးဖြဲ႕ခဲ့ပါတယ္။ ဒီေဗဒါလမ္းကဗ်ာစုရဲ႕ ေနာက္ခံကားခ်ပ္မ်ားဟာ ဒီေရ

အတက္အက်ရွိတဲ့ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသ ေခ်ာင္း႐ိုး၊ ေျမာင္း႐ိုးေဒသျဖစ္ပါတယ္။ “၀မ္းဘဲ”

“က်ဴ႐ုိးရွင္” “ဘုတ္မ” “ဂဏန္းမ” “ပုစဥ္းေကာင္” “ဗ်ဳိင္းညီေနာင္” တုိ႔မွာ ဇာတ္ေကာင္မ်ားျဖစ္ၾကပါတယ္။

“ေဗဒါပန္း” ဟာ အဓိကဇာတ္ေကာင္ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာေဇာ္ဂ်ီဟာ သူတင္ျပလုိတဲ့ သူ႔ဒႆနကုိ

အဲဒီဇာတ္ေဆာင္ေတြရဲ႕ အကူအညီန႔ဲ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆုိပါတယ္။ စာဖတ္သူမ်ားက

အဲဒီဇာတ္ေဆာင္ ေတြရဲ႕ ျပဳမူေျပာဆုိလုပ္ကုိင္ပံုကုိၾကည့္ၿပီး ဇာတ္ေဆာင္တဦးခ်င္းစီရဲ႕ေနာက္က

ကုိယ္စားျပဳအနက္ကုိ ႏိႈက္ယူၾကရပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ စာဖတ္သူမ်ားကိုယ္တုိင္က “ေဗဒါလမ္း”

ကဗ်ာစုထဲက ဇာတ္ေဆာင္ေတြျဖစ္ၾကတဲ့ “ဘုတ္မ” “ဂဏန္းမ” “က်ဴ႐ိုးရွင္” တုိ႔ျဖစ္လာခဲ့ၾကၿပီး

ဒါဟာျဖင့္ ဆရာေဇာ္ဂ်ီဟာ “ဘုတ္မ” တုိ႔ “က်ဴ႐ိုးရွင္” တုိ႔ “ေဗဒါလမ္း” တုိ႔ သက္သက္ကုိသာ ေျပာေနတာ

မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ငါတုိ႔ကုိပါ ရည္ၫႊန္းေျပာဆုိေနပါလားဆုိတဲ့ အေတြးအေခၚေတြ ရလာႏုိင္ပါတယ္။

ပုဂၢလဓိ႒ာန္အဆင့္ကေနၿပီး ဓမၼဓိ႒ာန္အဆင့္ကုိ ကူးေျပာင္းလာခဲ့ပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္

ဆရာေဇာ္ဂ်ီဟာ သူေရြးခ်ယ္အသံုးျပဳတဲ့ ဇာတ္ေဆာင္ေတြကတဆင့္ စာဖတ္သူေတြကုိ ဒႆနစ်ာန္

၀င္ပူးကပ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားလုိက္တဲ့သေဘာပါပဲ။

“ေဗဒါလမ္းကဗ်ာစု” မွာ “ေဗဒါပန္း” ဟာ အဓိကဇာတ္ေဆာင္ျဖစ္ပါတယ္။ ေခ်ာင္း႐ိုး၊ ေျမာင္း႐ိုး

တေလွ်ာက္ဟာ “ေဗဒါပန္း” က်င္လည္က်က္စားရတဲ့ ၀န္းက်င္ျဖစ္ပါတယ္။ ေလေျပေလညင္းအစ

မုိးသက္မုန္တုိင္းအဆံုး၊ အုန္းလက္ကအစ ဘဲအုပ္တရာႏွစ္ရာအဆံုး “ေဗဒါပန္း” ေလးကုိ ဒုကၡ

ေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ “ဘုတ္မ” “က်ဴ႐ိုးရွင္” “ဂဏန္းမ” အစရွိတဲ့ စ႐ိုက္အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္လည္း

“ေဗဒါပန္း” ေလး ဆက္ဆံရပါတယ္။ အႏွစ္ခ်ဳပ္လိုက္ရင္ “ေဗဒါပန္း” ဟာ ေလာကဓံတရားရွစ္ပါးနဲ႔

ဖြ႕ဲစည္းထားတဲ့ “ဘ၀တခု” အတြင္းမွာ လူးလာေခါက္တံု႔ သြားေနရသူ ျဖစ္တယ္ဆုိတာနဲ႔ အဲဒီလုိ

ဘ၀မ်ဳိးအတြင္းမွာ “ေဗဒါပန္း” ဟာ ႀကံ့ႀကံ့ခုိင္ခုိ္င္၊ ဇြဲရွိရွိ၊ တည္ၾကည္ေျဖာင့္မွန္တဲ့စိတ္ကုိ ထားႏုိင္ခဲ့

တယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ အႏွစ္ခ်ဳပ္ဒႆနကေတာ့ “အညံ့မခံ အလံမလွဲ စိတ္ဓာတ္” ဟာ

မွန္တယ္ဆုိတဲ့ ဒႆနပါပဲ။ အဲဒီဒႆနကုိ ဘယ္လုိေမြးျမဴခ့ဲတယ္၊ ဘယ္လုိရွာသင့္တယ္ဆုိတဲ့

သင္ခန္းစာကုိ “ေဗဒါလမ္းကဗ်ာစု” က အလွပဆံုးေပးလုိက္တာပါပဲ။

ဒီေနရာမွာ အဓိကဇာတ္ေဆာင္ျဖစ္တဲ့ “ေဗဒါပန္း” ဟာ ဘ၀ကုိ ဘယ္လိုတုံ႔ျပန္ သေဘာထားသလဲ

ဆုိတဲ့အခ်က္က စိတ္၀င္စားဖုိ႔ေကာင္းပါတယ္။ သူနဲ႔ဆက္ဆံရတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြအေပၚ သူဘယ္လုိ

႐ႈျမင္ခဲ့သလဲဆုိတဲ့အခ်က္ေတြအေပၚ အေရးႀကီးတာေတြ႕ရပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ “သည္းခံခြင့္ လႊတ္ျခင္း”

ကုိအေျခခံတဲ့ သိမ္ေမြ႕ျမင့္မားလွတဲ့ ေမတၱာတရားကုိသာ ကုိင္စြဲထားရွိၿပီးမွ တုံ႔ျပန္ ဆက္ဆံသြားခဲ့တဲ့အခ်က္ဟာ

“အညံ့မခံ အလံမလွဲ” ဆုိတဲ့စိတ္ဓာတ္ထက္ ပိုမုိျမင့္မားသိမ္ေမြ႕ၿပီး အဲဒီ “အညံ့မခံ အလံမလွဲ” စိတ္ဓာတ္ကုိ

ပိုမုိခုိင္မာအားေကာင္းေစတဲ့ အေျခခံ အဂၤါရပ္ ျဖစ္လာေစခဲ့ပါတယ္။ “ေဗဒါပန္း” ေလးဟာ ဘ၀ကုိခ်ဥ္းကပ္တဲ့အခါ၊

ဘ၀ကုိသံုးသပ္တဲ့အခါ၊ ဘ၀ကုိ ကုိင္တြယ္ျဖတ္သန္း တဲ့အခါ အဲဒီအခ်ဳိဓာတ္၊ အၾကည္ဓာတ္ကုိ

အေျခခံၿပီးမွ ခ်ဥ္းကပ္သံုးသပ္ ကုိင္တြယ္ျဖတ္သန္း ႏုိင္တဲ့အတြက္ သူ႔အဖို႔ “႐ံႈး” စရာအေၾကာင္းမရွိေတာ့ပါဘူး။

“ေဗဒါပန္း” ဟာ ႐ံႈးရင္လည္း ႏုိင္မွာျဖစ္ၿပီး ႏုိင္ရင္လည္း ႏုိင္ေနမွာပါပဲ။ တရားအရၾကည့္ရင္ “ေဗဒါပန္း”

ဟာ အၿမဲတမ္း “ပန္းပန္လ်က္” ပဲ ျဖစ္ေနေတာ့မွာ အေသအခ်ာပါပဲ။ ဒါဟာျဖင့္ အင္မတန္အဆင့္ျမင့္တဲ့

မဟာလူသား၀ါဒကုိ ဆရာ ေဇာ္ဂ်ီက “ေဗဒါလမ္းကဗ်ာစု” ကတဆင့္ တင္ျပလုိက္တာပဲျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလုိနဲ႔ပဲ ဆရာေဇာ္ဂ်ီဟာျဖင့္ ဒႆနစာဆုိတဦးျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့ အဆုိဟာ အခုိင္အမာျဖစ္ေတာ့တာပါပဲ။

က်ေနာ္တုိ႔ဟာ ပုထုဇဥ္ေတြျဖစ္ၾကပါတယ္။ ပုထုဇဥ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ပုထုဇဥ္လုိေတြးေတာ၊ ႀကံစည္

၊ ေနထိုင္၊ လုပ္ကုိင္ရင္း ဘ၀တခုတည္ေဆာက္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔ဟာ

သူလုိကုိယ္လုိ သာမန္ပုထုဇဥ္ လူတေယာက္အျဖစ္နဲ႔ေတာ့ ဘ၀ကုိ မတည္ေဆာက္ခ်င္ဘူးဆုိရင္

ဘ၀နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အဆင့္ျမင့္ဒႆနတခုခုကုိ ကိုင္စြဲၾကရပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီဒႆနကုိကုိင္စြဲၿပီးမွ

လမ္းေလွ်ာက္ၾကရပါလိမ့္မယ္။“ေဗဒါလမ္း” ဟာ ဆရာေဇာ္ဂ်ီခင္းေပးလုိက္တဲ့ လမ္းပါပဲ။

က်ေနာ္တုိ႔ဟာ သာမန္လူေတြထက္ ပိုမုိျမင့္မားထက္ျမက္တဲ့ လူသားတဦးအျဖစ္

ရပ္တည္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ႕ အဲဒီ “ေဗဒါလမ္း” အတုိင္း က်ေနာ္တုိ႔တေတြ

လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ၾကရပါလိမ့္မယ္။ ။

ဆရာေဇာ္ဂ်ီကို ၁၉၀၇ ခုနွစ္ ဧျပီလ ၁၂ရတ္ေန ့တြင္ အဖ ဦးေယာ၊အမီေဒၚစိန္ညြန္ ့ တို ့မွ

ဖ်ာပံုျမီု ့တြင္ ဖြားျမင္ ့ပါသည္၊။အမည္ရင္းမွာ ဦသိန္းဟန္ျဖစ္ျပီး၊ေမြးခ်င္း (၉)ေယာတ္ထဲမွ

အျကီးဆံုးသာဦးျဖစ္သည္၊။ဘုန္ေတာ္ျကီးေက်ာင္း ၊ျမန္မာေက်ာင္းနွင္ ့ ဖ်ာပံုျမီဳ ့ရွိ

အဂ္လိပ္ ျမန္မာ အစိုးရအထတ္တန္ေက်ာင္းတြင္ (၇)တန္းထိပညာသင္ျကားခဲ ့သည္၊။

၁၉၂၀ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ပထမ သပိတ္ျကီးေပၚေပါတ္လာေသာအခါ ဖ်ာပံု အမ်ိဳးသားေက်ာင္းသို ့

့ေျပာင္းေရွြ ့ပညာသင္ျကားခဲ ့သည္။၁၉၂၄တြင္ ရန္ကုန္ျမိဳ ့ အေထာတ္အပံခံ ျမိဳ ့မအထတ္တန္ေက်ာင္းတြင္

(၁၁)တန္းေအာင္ျမင္ခဲ ့သည္။၁၉၃၆ တြင္ အဂၤလိပ္ ျမန္မာ(၂)ဘာသာျဖင္ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္တြင္

မဟာ၀ိ ဇၨာ ဘြဲကိုရရွိခဲျပီး ၁၉၃၈တြင္စာျကည္ ့တိုတ္ပညာကို ပညာေတာ္သင္အျဖစ္လန္ဒန္တြင္ ပညာသင္ယူ

ခဲ့ျပီး ၁၉၄၀တြင္ စာျကည္တိုတ္းီပလိုမာ ရရွိခဲ ့ပါတယ္၊။၁၉၄၁ တြင္ဦးဆန္း။ေဒၚနွင္းဇင္တို ့ရဲ သမီး

ရန္ကုန္ျမိဳ ့မ အမ်ိဳးသမီးေက်ာင္း အထတ္တန္းဆရာမ ေဒၚေစာရင္ ဘီ. ေအ၊၊ ဘီ..အီး.. ဒီ

နွင္ ့လက္ထပ္ခဲ ့သည္။

ဆရာဟာနိုင္ငံေတာ္ကေပးအပ္တဲ ့တာ၀န္ေတြထမ္ေဆာင္းရင္၊၀ဏေက်ာ္ထင္၊သီရိပ်ံခ်ီ စသည္ဘြဲ ့မ်ား

ခ်ီးွျမွင္ ့ခံရသည္။ေရွေခတ္ကဗ်ာစာစုနွင္ ့ အျခားကဗ်ာမ်ားစာအုပ္ျဖင္ ့ အမ်ိဳးသားစာေပဆုကို ရရွိခဲ ့သည္။

၁၉၉၀ စတ္တင္ဘာလ ၂၆ရတ္ေန ့တြင္ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ ကြယ္လြန္ခဲ ့ပါတယ္။

သူငယ္ခ်င္းအာလံုေပ်ာ္ရွြင္ပါေစ

mraungmintun