ေလာကဓံကိုျကံျကံ ခံသူ(ျဖစ္ရပ္မွန္)

သူငယ္ခ်င္းတို ့ကို ကြ်န္ေတာ္ အခု ေရးျပမယ္ အေျကာင္း ေလး ကေတာ ့  သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ရဲ
ခံစား ခ်က္ေလး ပါ   ...ေလာကဓံကို ရဲရဲ ခံျပီး   တိုက္ပြဲ ၀င္ခဲ ့တဲ ့ သူတစ္ေယာတ္ေပါ ့ ....ကဲသူအေျကာင္းေလး
မစခင္ သူနဲ ့ဆံုေတြ ့ခဲ ့ပံုေလး ေျပာျပမယ္ေနာ္ ..သူက ကြ်န္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာတ္ရဲ သူငယ္ခ်င္း ပါ ...
တေန ့ ကြ်န္ေတာ္နဲ ့ ကြ်န္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္း ေကာ္ဖီေသာက္ျပီး ကြန္ျပဴတာ ဖြင္ ့ျပီး ကြ်န္ေတာ္လဲ ထံု စံအတိုင္း
ဖူစာထဲ ၀င္ေနတာေပါ ့  ...အဲအခ်ိန္မွာ သူက ဆိုင္ေရာက္လာတယ္ ...ကြ်န္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္း က သူနဲ ့သိေနေတာ ့
သူကိုေခၚထိုင္ေတာ ့ ကြ်န္ေတာ္နား မွာ လာထိုင္တယ္ ...ကြ်န္ေတာ္ ဖူးစာထဲ ၀င္ေနေတာ ့ သူက ျကည္ ့ျပီး
အကိုက ဖူးစာက mraungmintun လား လို ့ေမးတယ္ ..ကြ်န္ေတာ္လဲ ဟုတ္ပါတယ္လို ့ေျပာတယ္ ...
သူက အဲမွာ အကိုတင္တဲ ့ဘေလာ ့ေတြ ကြ်န္ေတာ္ ဖတ္ရတယ္  ျကိဳတ္တယ္ အကို ဆိုေတာ ့  ...ကြ်န္ေတာ္၇ဲ
စာေပေလးေတြ အားေပးသူဆိုေတာ ့ စကားေတြ ေျပာျဖစ္ျကတယ္ ...အဲမွာသူက ကြ်န္ေတာ္ေရးတဲ ့
အေမအေျကာင္းစာေလးကို ျကိဳတ္တယ္...သူတအား ခံစား ရတဲ ့အေျကာင္း ေျပာျပတယ္ ...
ကြ်န္ေတာ္လဲ  ခံစား ခ်က္ေလး ခ်ျပတာပါလို ့ေျပာတယ္ ...
အဲမွာသူက ကြ်န္ေတာ္ကို ေမး ခြန္း တခုေမးတယ္ ...ျပည္ ့တန္ဆာ အေမလဲ အေမဆိုတာ  အကိုစိတ္ရင္း နဲ ့
ခံယူလို ့ေရးတာလားတဲ ့....ကြ်န္ေတာ္လဲ ဟုတ္မွန္ေျကာင္း  အေမဆိုတာ ဘာနဲမွအစား ထိုး မရေျကာင္း  ...
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေမဟာ အေမပဲလို ကြ်န္ေတာ္ေျပာေတာ ့ သူကြ်န္ေတာ္ကို ေျပာတယ္ ...လူတိုင္းရင္ထဲ မွာ
အဲဒါေလး ရွိေစခ်င္တယ္ ...ကြ်န္ေတာ္လဲ ဘာျဖစ္လို လဲ လို ့ေမးေတာ ့ သူေျပာျပတယ္ ....
သူရဲ ဘ၀ အေျကာင္း ကိုေပါ ့...သူေျပာျပတဲ ့ သူအေျကာင္ေလး
နာေထာင္ျကည္ ့ပါအံုးေနာ္ .....
                                 .....................................................................
ကြ်န္ေတာ္ နာမည္က  ေမာင္ေမာင္ပါ ..ကြ်န္ေတာ္က ရန္ကုန္သားပါ... ကြ်န္ေတာ္ေမြး ထဲက အေဖဆိုတာ
မျမင္ခဲ ့ရပါဘူး ..ငယ္ငယ္ေလး ထဲက အေဖဆိုတာေတာင္းတခဲ ့ပါတယ္ ..အေမကို ေမး ေတာ ့လဲ
အေမက ေသျပီး ပဲ ေျပာတယ္ ...ကြ်န္ေတာ္ သိတတ္စ အရြယ္ ေရာက္ေတာ ့  ကြ်န္ေတာ္ကို ကြ်န္ေတာ္တို ့
ရပ္ကြပ္ထဲက လူေတြက ျပည္ ့တန္ဆာမသား လို ေျပာျကတယ္ အေဖေတာင္း ဘယ္သူမွန္းမသိ
အေဖမေပၚတဲ ့သား ဆိုျပီး ေျပာသံေတြ ကြ်န္ေတာ္ ငယ္ငယ္ ထဲက ျကား ရတယ္ ...
ကြ်န္ေတာ္နဲ ့ အတူတူ ကစားေနတဲ ့ ကေလးေတြကေတာင္ မိဘေတြက မကစား နဲ ့ျပည္ ့တန္ဆာမ သား နဲ ့
အတူတူ ေဆာ ့ရင္ နင္းတိုပါ အက်င့္ ယုတ္ကုန္မယ္ ...လာခဲ ဆိုျပီး   သူငယ္ခ်င္း မိဘေတြ ေျပာတာ
ကြ်န္ေတာ္ျကား ရပါတယ္ ...ငယ္ေသးေတာ ့ သူတို ့ေျပာတာ သေဘာ မေပါတ္ဘဲ ဘာျဖစ္လို ငါကို
ခြဲျခား တာလဲ ဆိုျပီး   ငို ခဲ ့ရတာ အျကိမ္ျကိမ္ပါ ..
အေမကေတာ ့ မိုး လင္း လို ့ ကြ်န္ေတာ္စားဖို ့ေသာက္ဖို ့ ခ်တ္ျပဳတ္ျပီးတာနဲ ့ ကြ်န္ေတာ္ကို ထား ျပီး
အျပင္ထြတ္တာညေနေစာင္း ေလာက္မွ ျပန္လာတယ္ ....ညေနအေမျပန္ေရာက္ရင္ပဲ  ကြ်န္ေတာ္ နဖူး ေလး
နမ္းျပီး ဘာျဖစ္လို ့ငိုတာလဲ သား
သားသူတို ့ေျပာလို ့ စိတ္ထဲ ဘာမွမထား နဲ ့ ..ငါသားနဲ ့ ဘယ္သူမွမေဆာ ့လဲ အေမေဆာ ့မယ္ ဆိုျပီး ကြ်န္ေတာ္နဲ ့
ေဆာ ့တယ္ ...ညက်မွ သာအမိႏွစ္ေယာက္ ခ်က္ျပဳတ္စား ျပီး  အေမက ပံုျပင္ေလးေတြ ေျပာျပီး အိပ္က်တယ္ေလ...
အဲအခ်ိန္တုန္း က ကြ်န္ေတာ္အတြတ္ ေန ့ငရဲ ညက်ေတာ ့ နတ္ျပည္ ေရာက္သလို ေပါ ့...ကြ်န္ေတာ္အဲလို နဲ
ျဖတ္သန္းလာတာ ေက်ာင္းတတ္တဲ ့အရြယ္ေရာက္ေတာ ့ ေက်ာင္းတတ္ရတာေပါ ့ ...ေက်ာင္းတတ္ထဲ အထိေတာင္
ကြ်န္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္းေတြကသူမိဘေတြ ေျပာစကား နဲ ့  ကြ်န္ေတာ္ ကို ျပည့္ တန္ဆာမသား   သူနဲ ့ေပါင္း နဲ
့ေပါင္းရင္  ရွတ္စရာျကီး ...
အဲလိုေတြ ေျပာခံထိလို ငိုျပီး အိမ္ျပန္ေရာက္လာတဲ ့အျကိမ္ေတြ မနည္း ပါဘူး ...အိမ္ေရာက္လို ရွိရင္အေမက
ကြ်န္ေတာ္ကို သား ဘာမွမျဖစ္နဲ ့ သူကိုသူတို ့ ဒီလို ေျပာေပမဲ ့ ေနာင္တခ်ိန္ သာက သူတို ့အေပၚမွာေနရာယူရမယ္ .
...ငယ္ေသးေတာ ့အေမဘာေျပာလဲ နာမလည္ဘူး  ဒါေပမဲ ့အေမရဲ အနမ္းေလးေတြကေတာ ့ ကြ်န္ေတာ္အတြတ္
အား ေပါ ့...ကြ်န္ေတာ္စိတ္ထဲမွာအေမျဖစ္ခ်င္သလို  စာကို ျကီုစားျပီး သင္ခဲ ့တယ္ ...
ကြ်န္ေတာ္အလယ္တန္းေလာတ္ေရာက္ျပီး နာလည္းလာေတာ ့ အေမကိုေမးတယ္
အေမက တကယ္ပဲ အဲ အလုပ္လုပ္လာလို ့ ...အေမမျငင္းဘူး..အမွန္အတိုင္း ေျပာတယ္ ...အေမက ေျပာတယ္
သား အေမရဳန္း ထြတ္ေပမဲ ့မလြတ္ခဲ ့ဘူး ....အေမအဲ ဘ၀ေရာက္ရတာကလဲ ေလာဘသားေကာင္ေတြေျကာင္ ့ ...
မိမိအက်ိဳး ပဲျကည္ ့ျပီးသူမ်ား ဘာျဖစ္ျဖစ္ လုပ္တဲ ့သူေတြေျကာင္ ့...အေမရုန္း ထြတ္ခဲ ့ေပမယ္ ပတ္၀န္းက်င္က
အေမကို ေကာင္ေကာင္း မြန္မြနလုပ္စားတယ္ မထင္ဘူး ...ျပည္ ့တန္ဆာက ျပည္ ့တန္ဆာပါပဲ ဆိုေတာ ့ အေမလဲ
ရြဲျပီး လမ္းမွား ေပၚဆတ္ေလွ်ာတ္တုန္းပဲ ...
မိမိမွားတာ သိေနရက္နဲ ့လုပ္ေနတာ လူမိုတ္ အျကီးဆံုပဲ ...ဥပမာ ...အေမေပါ ့သား...အေမလိုမ်ိဳး သားကို လမ္းမွား
မေရာက္ေစခ်င္ဘူး...အေမေျကာင္ ့သားဆံုးရွဳံးခဲ တဲ ့အရာေတြ သား ဘာသာျပန္ယူရမယ္  ...ဘယ္ေတာ ့မွ
ေဘးပတ္၀န္က်င္ေျကာင္ ့မယိုင္ေစနဲ ့ ...မိမိေလွ်ာတ္စရာရွိတာေလွ်ာတ္ ...အေမသား ဟာ အေမလို ဘယ္ေတာ ့မွ
မျဖစ္ေစနဲ ့ ...အေမက အခသားကို အေမ ခႏၵာနဲ ့ရင္းျပီး အေမြေတြ ေပးေနတာ ...အေမေပးနိုင္တဲ ့အေမြကလဲ
ပညာပဲရွိတယ္သား  ...သားျကိုးစားပါ..
အေမကိုျကည္ ့ျပီး ကြ်န္ေတာ္မ်တ္ရည္က်ခဲ ့ရတယ္ .....အေမေျပာသလို ကြ်န္ေတာ္ ျကီုးစား ခဲ ့တယ္ ...
ဘယ္သူဘာေျပာေျပာ ေခါင္းထဲမထည္ ့ေတာ ့ဘူး ...စိတ္ထဲမွာ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္အေမပဲလို ့ သတ္မွတ္လိုတ္တယ္ ...
အဲအခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္နားမွာ  သူငယ္ခ်င္းေကာင္း ၂ေယာက္ ကြ်န္ေတာ္ရခဲ ့တယ္ ...
တစ္ေယာက္က ေသာ္တာ  ေနာတ္တစ္ေယာက္ကစိုးလြင္ သူတို ့၂ေယာတ္က
ကြ်န္ေတာ္ကိုေတာ္ေတာ္ေလး နာလည္ျကတယ္ ...ကြ်န္ေတာ္ စိတ္အား ငယ္တဲ့အခ်ိန္   ကြ်န္ေတာ္ကို
ပတ္၀န္က်င္က ရိုတ္ခတ္တဲ ့အခ်ိန္တိုင္း ကြ်န္ေတာ္ ဘတ္က ရပ္တည္ခဲ ့တယ္ ....ျပီးေတာ ့ကြ်န္ေတာ္ရဲ ေက်းဇူး
ရွင္လို ့ေျပာလို ့ရတယ္...ကြ်န္ေတာ္တို ့ျမိဳ ့ခံ က်ဴရွင္ဆရာေလး တစ္ေယာက္ပါ ....သူက ကြ်န္ေတာ္ကို အသိေတြ
တိုးေစမယ္ စာ အုပ္ေတြေပးဖတ္တယ္  ..
ပီမိုး နင္း စာ အုပ္ေတြ ေပးဖတ္တာ မ်ား ပါတယ္ ...ရသ ရွိတဲ ့ စာ အုပ္ေတြေျကာင္ ့  ကြ်န္ေတာ္ အားအင္ေတြပိုျပီး
တိုး လာတယ္ ..ျပီးေတာ ့ ဆရာက ကြ်န္ေတာ္ကို  ၈တန္းေက်ာင္းသား ဘ၀ထဲက  စာသင္ေပခဲ ့တယ္ ပိုတ္ဆံမယူပဲ ...
သူသင္တာက ၁၀တန္းတခုတည္း...
ကြ်န္ေတာ္ကိုမွေရြးျပီး   ၈တန္းေက်ာင္းသား ဘ၀ထဲက စာသင္ေပးတဲ ့ဆရာက ပတ္၀န္က်င္ရဲ ရိုတ္ခတ္မွဳေတြ
မလြတ္ခဲ ့ပါဘူး ...ကြ်န္ေတာ္အေမနဲ ့ ဆရာ နဲ ့တိတ္တိတ္ပုန္းျဖစ္ေနတယ္ အဲေျကာင္ ့ ဆရာက ကြ်န္ေတာ္ကို
စာသင္ေပးတယ္ေပါ ့ ...ဆရာက အဲလိုစကားေတြ ျကားတာေတာင္  ကြ်န္ေတာ္ သူဆီး စားသြားမသင္တဲ ့ေန
အိမ္ထိလာေခၚတယ္ ...ကြ်န္ေတာ္လဲ  ဆရာကို တေန ့ေမးမိတယ္ ...ဆရာ ခုလို မဟုတ္ပဲ အေျပာခံရတာ
ဘာမွမျဖစ္ဘူး လာလို ့ ဆရာ ကက႕ြ်န္ေတာ္ကို ျပံဳးျကည္ ့ျပီး...လူဆိုတာ သူထင္ေျကး သူေပးတာပဲ ..
သူလြပ္လပ္ခြင္ ့ေလ  မဟုတ္ပါဘူး လို ့လိုတ္ရွင္း ျပေနရမွာလား ေမာင္ေမာင္   ေျပာေလ ရွဳပ္ေလးပဲ ...
အေရးျကီးတာ မိမိလိပ္ျပာ မိမိသန္ ့ဘို ့ အေရးျကီးတယ္ ...
ဆရာလိပ္ျပာဆရာသန္ ့တယ္ ...ျပီးေတာ ့ ေလာကမွာ လိုအပ္ေနတဲ ့သူကို  လိုအပ္ေနတာ ေပးတာက
အေကာင္းဆံုးပဲေလ..မင္းက ပညာကို တအား လို ခ်င္တဲ ့သူ  အဲလို လူကို ဆရာက ပညာပါရမီ ျဖည္ ့တယ္ ...
ဆရာမွားလား ..ဆရာက မင္းကို ပါရမီးျဖည္ ့သလို မင္ကလဲ ယူရမယ္ ..
.ဘာအေျကာင္းမွမစဥ္းစာနဲ ့ ..မိမိေလွ်ာက္မဲ ့လမ္းကို မိမိေလွ်ာက္...ဆရာရဲ ့ ဆံုးမစကားေတြ
ကြ်န္ေတာ္နားထဲက ဘယ္ေတာ ့မွမထြက္ပါဘူး ...ကြ်န္ေတာ္ ၁၀တန္း ေက်ာင္းတတ္ခါစမွာပဲ  ကြ်န္ေတာ္အေမမွာ
AIDS ဆိုတဲ ့ေရာဂါဆိုးျကီး ၀င္လာပါတယ္ ...အေမေရာဂါ ျဖစ္ေတာ ့ ကြ်န္ေတာ္ ဘ၀က လူေျပာစရာ ပိုျဖစ္လာတယ္ ...
ကြ်န္ေတာ္နားမွာ အားေဆးေတြ တိုတ္ေကြ်းခဲ ့တာကေတာ ့ ကြ်န္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာတ္ရယ္  ဆရာရယ္ပါ ....
ကြ်န္ေတာ္အေမ ေနမေကာင္းေတာ ့ ကြ်န္ေတာ္ ေက်ာင္းတတ္လို ့မရေတာ ့ဘူး ...အိမ္ရဲ စာ၀တ္ေနေရး
အတြတ္ ကြ်န္ေတာ္ရုန္းကန္ရတယ္ ....ျမိဳ ့နယ္အႏွံ သြားျပီး ထမ္းပိုးေလး နဲ ့ အသူတ္ေရာင္း ခဲ ့တယ္ ..
ကြ်န္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္နဲ ့ ဆရာေကာင္မွဳေျကာင္း ေက်ာင္းမတတ္ပဲ ၁၀တန္းကို
အျပင္ေျဖခြင္ ့ ေက်ာင္း အဳပ္ျကီးက လတ္ခံခဲ ့တယ္ ...ကြ်န္ေတာ္ ေစ်းေရာင္လို ့
အိမ္ေရာက္တာနဲ ့ စာဖို ့ေသာက္ဖို ့လုပ္  အေမကို ျပဳစု  ညေရာတ္ေတာ ့မွ ဆရာဆီသြား ျပီး စာသင္ရတယ္ ....
ကြ်န္ေတာ္အေမကို  ေနလယ္ ဘတ္က်ေတာ ့ AIDS ေရာဂါသည္  ျကည္ ့ရွဳတဲ ့ လူမွဳေရး အဖြဲ ့တခုက
ေနတိုင္းလိုလို လာျပီးအားေပးတယ္   အေမရဲ ့အလုပ္ေလးေတြ ၀ိုင္း လုပ္ေပးတယ္ေလ.....
ကြ်န္ေတာ္အတြတ္လို အပ္တဲ ့ စာအုပ္ေတြကိုေတာ ့ ကြ်န္ေတာ္သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္က ျဖည္ ့ဆည္းေပးတယ္ ..
.ကြ်န္ေတာ္ ၁၀တန္ေျဖျပီး  ေအာင္စာရင္း ထြတ္တဲ ့ေန ့မွာပဲ အေမဆံုးတယ္ ..
ကြ်န္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္း၂ေယာက္က ကြ်န္ေတာ္ဆီလာျပီး  ကြ်န္ေတာ္ ၁၀တန္းကို 3 ဘာသာ ဂုဏ္ထူးနဲ
့ေအာင္တာကိုအားရ၀မ္းသာ လာေျပာ  အိမ္မွာက အေမ အသူဘျကီးနဲ ့တိုးတာပဲ ..
.ကြ်န္ေတာ္ေပ်ာ္ရမလား   ငိုရမလား ...ရပ္ကြပ္ကလဲ အေမဒီေရာဂါနဲ ့ဆံုးတယ္ဆိုျပီး
ခ်က္ခ်င္း သျဂိဳလ္ခိုင္းတယ္   ...သူငယ္ခ်င္းအကူးအညီ ဆရာအကူးအညီ လူမွဳေရး
အဖြဲ အစည္း တခု ရဲ ့အကူအညီေျကာင္ ့ကြ်န္ေတာ္အေမရဲစ်ာပန ျပီးဆံုး သြားေပမယ္  အေမေနာတ္ဆံုး ခရီး မွာ
လို္က္ပို ့သူေတာ္ေတာ္ေလး နည္း ခဲ ့ပါတယ္ ...ကြ်န္ေတာ္ ေပ်ာ္ရႊင္မွဳေတြက အေမဆံုးထဲက ေပ်ာတ္ဆံုး ခဲ ့ပါတယ္ ...
ကြ်န္ေတာ္က စက္ရုပ္လို ပဲ လည္ပတ္ခဲ ့တယ္ ...ကြ်န္ေတာ္အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္ကလဲ သူမိဘေတြက
နိုင္ငံျခားကို ေက်ာင္းတတ္ဖို ့လႊတ္လိုတ္တယ္ေလ.....ကြ်န္ေတာ္လဲ  ေက်ာင္းဆတ္မတတ္ျဖစ္ပဲ ကြ်န္ေတာ္အေဖာ္
ျဖစ္တဲ ့ဆိုင္းထမ္းေလးနဲ ့ပဲ  ၀မ္းေရး အတြတ္ရုန္းကန္ေနလိုတ္တယ္ ...တနွစ္ေလာက္ျကာေတာ ့ကြ်န္ေတာ္ဆီ
ဆရာေရာက္လာျပီး ကြ်န္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္ ကြ်န္ေတာ္ကို ေခၚေျကာင္း ...သူတို ့နဲ ့ေနျပီး ေက်ာင္းတတ္ဖို ့
သူတို ့စီစဥ္ထားေျကာင္း   လာေျပာပါတယ္ ..
ကြ်န္ေတာ္လဲ ဘယ္မွမသြားခ်င္ေတာ ့ဘူး..ကြ်န္ေတာ္အေမေခါင္း ခ်ခဲ ့တဲ ့  ဒီေနရာမွာပဲ ေနမယ္ေပါ ့ ...
ဆရာကိုေျပာေတာ ့ ဆရာက မင္းအေမျဖစ္ခ်င္တာ ဒီလိုလား ...ပညာတတ္လား  မင္းက ခုခ်ိန္မွာ အခြင္ ့
အေရးရတယ္ ...ရတုန္းမွာ မင္အေမျဖစ္ခ်င္သလို ျကီဳးစာပါလို ေျပာေတာ ့ ကြ်န္ေတာ္ျပန္ေတြးျပီး
ဆရာေျပာတာ ဟုတ္တယ္လုပ္ရမယ္လို နလံုး မွဴ ျပီး ဘုရင္ေနာင္ေဖာင္ဖ်တ္ရေတာ ့တယ္ ...အေမရဲ
့ေနာတ္ဆံုးလတ္က်န္အိမ္ေလးပါေရာင္းျပီး ကြ်န္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆီကို ထြက္ခဲ ့တယ္ ...
ဒီေရာက္ေတာ ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ အဆင္ သင္ ့လုပ္ထားေပလို ့ကြ်န္ေတာ္အတြက္
အကုန္အဆင္ေျပခဲ ့တယ္ ..အခု ကြ်န္ေတာ္ အေမျဖစ္ခ်င္သလို ကြ်န္ေတာ္ဘြဲတခု  ျပည္ပမွာ  ရျပီးျပီး..
.ျပည္ ့တန္ဆာ မရဲသားက အလုပ္ထဲမွာ  မိမိလူမ်ိဳးေတာင္မဟုတ္ပါဘူး နိုင္ငံျခားသားေတြ ဒီနိုင္ငံသားေတြရဲ ့
အေပၚမွာ ကြ်န္ေတာ္အလုပ္လုပ္ေနရတာပါ ....
     ကြ်န္ေတာ္အေျကာင္းကို ဘယ္သူမွ ဒီမွာ မသိဘူး အကို ....ကြ်န္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္းေတြက လြဲရင္ေပါ ့ ..
.အကိုမယံုရင္ အကိုေဘးနားက ကြ်န္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္း အရင္းျကီးပါ ေမးျကည္ ့ဆိုေတာ ့  ကြ်န္ေတာ္လဲ
ကြ်န္ေတာ္သူငယ္ခ်င္းကိုျကည္ ့ေတာ ့သူက ျပံုးျပီး ေခါင္းညီမ္ ့ျပတယ္ ...
မွတ္ခ်တ္ .....ကြ်န္ေတာ္ ဒီဘေလာ ့ေလးကို  ပိုင္ရွင္ခြင္ ့ျပဳခ်တ္နဲ ့ေရးသား ခဲ ့တာပါ ...အမည္မ်ား ေျပာင္လဲ
ေဖာ္ျပထားပါတယ္ ...ကြ်န္ေတာ္ေရးသား တင္ျပေသာ ဘေလာ ့ေလးဖတ္ျပီး သူငယ္ခ်င္းတို ့အသိေလး
တခဳရခဲ ့မယ္ဆို ကြ်န္ေတာ္ေကာ ကြ်န္ေတာ္ကို မ်တ္ရည္ေလးနဲ ့ ဘ၀ခင္းျပေသာ ကိုေမာင္ေမာင္ပါ
၀မ္းသာမွာပါ ...ေျပာျပေသာ သူသည္ ဖူးစာတြင္မန္ဘာအျဖစ္ ရွိေနပါတယ္
                                                                                    သူငယ္ခ်င္း အားလံုး ေပ်ာင္ရႊင္ပါေစ
                                                                                            mraungmintun
http://mraungmintun-kokomg.blogspot.com/